M’es pas tornat arribar de pissard ins lo fornèl, segon lo bon conselh del paire.
Mas aquò me fa sovenir d’una autra istoria que m’arribèt plan pus tars a Rodes. Me passejavi un jorn ambe un amic sul causse de Santa Radagonda. L’enveja de tombar l’aiga me prenent, m’apostèri comòdament contra un polit genivrièr, plan garnit del pè. Coma afustavi plan lo mièg, tot en còp, se fa aqui dedins un dròle de reboge que me copa net l’estuflòl. Te contorneji vistament lo genivrièr per veire que diable es aquò, e te vesi pas una supèrba lebrassa que s’en anava en sautejant sens tròp de preissa, en s’estorrant las aurelhas. Suspressa dins lo sòm per aquela pissada, sembla que l’aje pas presa coma aiga benesida…
Jamai aviai pas vist rire l’Edoard a ventre debotonat coma aquel còp. Arribèt pr’aquò a me dire, entre dos espetals de rire : « Pòds tornar barrar la bragueta, as un fusil que valar pas res ! »