Aquela cabreta èra polida, sas banetas èron finas, regulièras, e lors ponchas d’acièr èron la terror de las fedas. Aquela coquina avia pres l’abituda falsièra, quand volia se far de plaça à la grépia, de passar sas banetas jos lo ventre de las fedas, e òp ! un còp de cap : tiratz-vos d’aqui que li me meti ! Aquelas pauras fedas èron a las riscas d’èstre cada jorn eventradas.
La chèvre de Julier
Ajouter un commentaire